ROMAN POLANSKI

a.Tα Πρώτα Χρόνια
O Roman Polański γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1933 στο Παρίσι. Το πραγματικό του όνομα είναι Rajmund Roman Liebling. Οι γονείς του ήταν αγνωστικιστές. Ο πατέρας του ήταν Πολωνός Εβραίος και η μητέρα του ήταν Ρωσίδα καθολική από Εβραίο πατέρα και καθολική μητέρα. Η οικογένεια Polański επέστρεψε στην Πολωνία το 1937. Μετά το 1939 οπότε και έγινε η κατάληψη της Πολωνίας από τους Γερμανούς, έγινε στόχος των Ναζί και υποχρεώθηκε να μετακινηθεί στο γκέτο της Κρακοβίας μαζί με χιλιάδες άλλους Πολωνούς Εβραίους. Η μητέρα του νεαρού Polański πέθανε στο Άουσβιτς ενώ ο πατέρας του μόλις που επέζησε από την κράτησή του σε αυστριακό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο ίδιος ο Polański δραπέτευσε από το γκέτο και καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου κοιμόταν σε ένα σταύλο βοηθούμενος από ένα Καθολικό Πολωνό αγρότη.
Το 1959, αποφοίτησε από την κινηματογραφική σχολή του Łódź, στην Πολωνία. Μιλάει 6 γλώσσες: Πολωνικά, Ρώσικα, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ιταλικά. Αν και Πολωνικής καταγωγής, έχει μόνο Γαλλική υπηκοότητα.

b. Πρώτες Μικρού Μήκους Ταινίες και το “Knife in the Water”
Μερικές μικρού μήκους ταινίες που έκανε ο Polański κατά τη διάρκεια των σπουδών του χάρισαν σημαντική αναγνώριση και ειδικότερα το Two Men and a Wardrobe(1958) και το When Angels Fall(1959) στο οποίο και πρωταγωνίστησε η πρώτη του σύζυγος η Barbara Lass. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Knife in the Water , αποτέλεσε το πρώτο σημαντικό μεταπολεμικό πολωνικό φιλμ που δεν είχε ως θέμα τον πόλεμο. Η ταινία βασίζεται σε σενάριο του Jerzy Skolimowski ,του Jacub Goldberg και του Polanski. Πρόκειται για ένα σκοτεινό, ανήσυχο, ψυχολογικό θρίλερ το οποίο διακριτικά αναδεικνύει την απάνθρωπη και αμοραλιστική δυναμική της υλικής και σεξουαλικής ζήλιας μαζί με έναν βαθύ πεσιμισμό για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ένα εύπορο ζευγάρι ενός αποτυχημένου γάμου αποφασίζει να πάρει μαζί του στη διήμερη εκδρομή με βάρκα έναν μυστηριώδη τύπο που κάνει οτοστόπ. Θυμίζει δράμα δωματίου με μια έντονη, αυστηρή και μελαγχολική ατμόσφαιρα. Αν και οι πολιτιστικές αρχές της Πολωνίας δεν υποδέχτηκαν θερμά την ταινία εξαιτίας της έλλειψης ενός απελευθερωτικού λυτρωτικού κοινωνικού μηνύματος, είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία στη δύση και έδωσε στον Polanski διεθνή φήμη καθώς και την πρώτη του υποψηφιότητα στα Academy Awards για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία.

c. Βρετανικές Ταινίες σε Συνεργασία με τον Gérard Brach στα μέσα του ‘60
Ο Polanski γύρισε τρεις κινηματογραφικές ταινίες στην Αγγλία, βασισμένες σε αυθεντικά σενάρια που έγραψε από κοινού με τον τακτικό συνεργάτη του Gérard Brach :
o Repulsion (1965) – Μια ψυχολογική ταινία τρόμου που εστιάζει σε μια νεαρή Βελγίδα ονόματι Κάρολ (Catherine Deneuve) η οποία ζει στο Λονδίνο με τη μεγαλύτερη αδελφή της. Ενώ δουλεύει ως βοηθός αισθητικού, συχνά ενοχλείται από τη έντονη σωματική φθορά των ηλικιωμένων πελατών της και κατά τη διάρκεια της ταινίας, σταδιακά συντρίβεται από τις ερωτικές προτάσεις των ανδρών που την περιτριγυρίζουν. Όταν η αδελφή της φεύγει διακοπές για ένα σαββατοκύριακο, η Κάρολ μένει μόνη στο διαμέρισμά τους. Το διασαλευμένο μυαλό της Κάρολ δεν αργεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα καταλήγοντας σε θανάσιμες πράξεις βίας από μέρους της.
o Cul-de-Sac (1966) -- Μια μηδενιστική ιλαροτραγωδία. Η υπόθεση αφορά δυο γκάνγκστερς, τον Dickie και τον Albie, οι οποίοι βρίσκονται τραυματισμένοι μετά από ένα αποτυχημένο κόλπο και έχουν καταφύγει σε μια νησίδα της Βόρειας Αγγλίας. Καθώς ο Albie έχει μείνει παράλυτος, ο Dickie εξερευνά μόνος του τον τόπο και ανακαλύπτει ότι το διάσημο μεσαιωνικό κάστρο κατοικείται από έναν ξεπεσμένο, νευρωτικό μεσήλικα και τη νυμφομανή Γαλλίδα νεαρή γυναίκα του. Μια σειρά από παράδοξες κακοτυχίες, αστείες και τραγικές ταυτόχρονα, συμβαίνουν από τη στιγμή που ο Dickie αποφασίζει να τους κρατήσει όμηρους στο κάστρο τους όσο περιμένει (επί ματαίω) για οδηγίες από το μυστηριώδες αφεντικό του.
o The Fearless Vampire Killers (1967) – Μια γοητευτική, ανέμελη παρωδία διάφορων γνωστών ταινιών με βρικόλακες (ιδιαίτερα αυτών των Hammer Studios) που σκηνοθετήθηκε σε περίτεχνες μουσικές σκηνές του Λονδίνου με επιπρόσθετες φωτογραφικές σκηνές στις Άλπεις. Εμφανίζονται ο Abronsius, ένας «αστείος» επιστήμονας, με τον αδέξιο βοηθό του, Alfred, (τον ενσαρκώνει ο ίδιος ο Πολάνσκι) οι οποίοι διασχίζουν την Τρανσυλβανία προς αναζήτηση βρικολάκων. Φτάνουν σε ένα μικρό χωριό κοντά σε ένα κάστρο το οποίο λυμαίνουν βρικόλακες και τραβάει το ενδιαφέρον τους. Φιλοξενούνται προσωρινά στην ταβέρνα του χωριού και ο Alfred ερωτεύεται τη Sarah, την κόρη του ξενοδόχου (Sharon Tate, μελλοντική σύζυγος του Polanski). Σύντομα η Sarah απαγάγεται από βρικόλακες του κάστρου. Το υπόλοιπο φιλμ δείχνει τις παράτολμες προσπάθειες των Abronsius & Alfred να διεισδύσουν στο κάστρο και να σώσουν την κοπέλα. Το αναπάντεχο τέλος είναι χαρακτηριστικό του στυλ του Polanski.


d.Η σχέση του με τη Sharon Tate, το φιλμ ‘Rosemary’s Baby’ και οι δολοφόνοι Manson
Ο Polanski συνάντησε την ανερχόμενη σταρ Sharon Tate λίγο πριν τα γυρίσματα της ταινίας The Fearless Vampire Killers και κατά τη διάρκεια της παραγωγής οι δυο τους άρχισαν να βγαίνουν. Στις 25 Ιανουαρίου 1968, ο Polanski παντρεύτηκε τη Sharon Tate στο Λονδίνο. Στην αυτοβιογραφία του, ο Polanski περιέγραψε το σύντομο χρονικό διάστημα που έζησε με την Tate ως τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Εκείνη την περίοδο, έγινε επίσης φίλος με τον Bruce Lee. Αμέσως μετά, το 1968, ο Polanski πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου καθιερώθηκε ως σημαντικός εμπορικός παραγωγός ταινιών μετά την επιτυχία της πρώτης Χολυγουντιανής ταινίας του, ‘Rosemary’s Baby’. Η ταινία είναι ένα σατυρικό θρίλερ που τοποθετείται στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για τη Rosemary (Mia Farrow), μια αθώα νέα γυναίκα από την Ομάχα της Νεμπράσκα, που γονιμοποιείται από το διάβολο αφού ο νάρκισσος ηθοποιός σύζυγος της(John Cassavetes) προσέφερε τη μήτρα της σε μια τοπική οργάνωση μαγισσών με αντάλλαγμα την επιτυχή σταδιοδρομία του. Το ‘Rosemary’s Baby’ βασίστηκε στο τότε πρόσφατο δημοφιλές μυθιστόρημα του IRA Levin κερδίζοντας έτσι μια δεύτερη υποψηφιότητα στα βραβεία Oscar. Στις 9 Αυγούστου 1969, η Tate, που ήταν οκτώ μήνες έγκυος, και άλλα τέσσερα άτομα (Abigail Folger, Jay Sebring, Wojciech Frykowski, και Steven Parent) δολοφονήθηκαν άγρια από μέλη της οικογένειας του Charles Manson, τα οποία μπήκαν στο σπίτι του Polanski στο Drive Cielo στους λόφους του Hollywood σκοπεύοντας να σκοτώσουν όποιον έβρισκαν μέσα. Ο προηγούμενος κάτοικος, Terry Melcher είχε θυμώσει τον Charles Manson επειδή είχε αρνηθεί να δισκογραφήσει τη μουσική του. Ο Terry Melcher και η τότε φίλη του Candice Bergen έμεναν στο Drive 10050 Cielo αλλά μετακόμισαν τον Φεβρουάριο του 1969. Τον Μάρτιο του 1969, ο Polanski και η έγκυος σύζυγός του Sharon Tate νοίκιασαν το σπίτι. Όταν Manson είπε στους συγγενείς του να πάνε στην κατοικία αυτή και να σκοτώσουν όποιον βρουν, υπάκουσαν. Αφού σκότωσαν τους πρώτους 4 (Parent, Sebring, Frykowski, και Folger)η Tate τους παρακάλεσε για τη ζωή του αγέννητου γιου της. Η Susan Atkins της απάντησε ότι δεν θα έδειχνε έλεος για αυτήν, και την έπειτα την σκότωσε. Με το αίμα της Tate έγραψε τη λέξη “PIG” στην μπροστινή πόρτα. O Polanski ήταν στην Αγγλία κατά την διάρκεια των δολοφονιών και επέστρεψε αμέσως στο Λος ‘Aντζελες, όπου ανακρίθηκε από την αστυνομία. Δεδομένου ότι δεν υπήρξε κανένας ύποπτος στην υπόθεση, η αστυνομία έλεγξε το παρελθόν του Polanski και της Tate για να βρει κίνητρο. Μετά από μια περίοδο μηνών ο Manson και τα μέλη της οικογένειας του συνελλήφθησαν με διαφορετικές κατηγορίες, οι οποίες αποκάλυψαν στοιχεία πάνω στην υπόθεση που έμελε να μείνει γνωστή ως ‘δολοφονίες Tate-La Bianca’. Ο Polanski επέστρεψε στην Ευρώπη αμέσως μετά τη σύλληψη των δολοφόνων. Αργότερα είπε ότι χαρισε όλα τα πράγματα που του θύμιζαν την Sharon Tate και ότι η μεγαλύτερη στενοχώρια της ζωής του ήταν ότι δεν ήταν στο σπίτι με την Tate τη νύχτα της δολοφονίας της. Το 1969, ο Polanski έχασε επίσης το φίλο και συνεργάτη του Krzysztof Komeda (1931-1969). Ο Komeda ήταν δημοφιλής καλλιτέχνης τζαζ στην Πολωνία όταν τον πλησίασε αρχικά ο σκηνοθέτης για να συνθέσει τη μουσική μιας μικρού μήκους ταινίας. Θα συνέχιζαν τη συνεργασία τους αν δεν συνέβαινε ένας τραυματισμός στο κεφάλι ο οποίος οδήγησε στο θάνατο του συνθέτη. Είναι πιο γνωστός στις ΗΠΑ για το soundtrack της ταινίας ‘Rosemary’s Baby’.

e.Ταινίες τη δεκαετία του ‘70

Macbeth (1971) – η πρώτη ταινία του Polanski μετά τη δολοφονία της Sharon Tate ήταν μια ψυχρή και βίαια έκδοση του Macbeth του Shakespeare (1971), που τα γυρίσματα της έλαβαν μέρος στο τραχύ περιβάλλον του εθνικού πάρκου Snowdonia στη βόρεια Ουαλία. Ο John Finch και η Francesca Annis Jon είχαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Polanski έγραψε το σενάριο με τον διάσημο Βρετανό θεατρικό συγγραφέα και κριτικό θεάτρου,Kenneth Tynan, και κέρδισε τη χρηματοδότηση για την ταινία χάρη στη φιλία του με τον Victor Lownes, ο οποίος ήταν ανώτερο στέλεχος στο περιοδικό Playboy στο Λονδίνο εκείνο τον καιρό. Διάφοροι κριτικοί ενοχλήθηκαν από την ανηλεή βία στην ταινία καθώς επίσης και από την αδυσώπητη ψυχρότητα της νεωτεριστικής ερμηνείας του Polanski της τραγωδίας του Shakespeare. Η Pauline Kael σχολίασε ότι η σκηνή της σφαγής της Lady Macduff's παρουσιάστηκε και οργανώθηκε με ιδιαίτερα εντυπωσιακό και γραφικό τρόπο ώστε να προκαλέσει συνειδητά τις δολοφονίες Manson.

What? (1972) - Γράφτηκε από τον Polanski και τον παλιό συνεργάτη του Gιrard Brach. Το What? είναι μια δηκτική παράλογη κωμωδία επηρεασμένη από το πνεύμα του Roger Vadim και του Terry Southern και αόριστα βασισμένη στις ταινίες Alice in Wonderland και Henry James. Η ταινία είναι μια περιπλάνηση στις σεξουαλικές ταπεινώσεις που συμβαίνουν στη Νανσύ (Sydne Rome), η οποία είναι μια χαριτωμένη νέo Αμερικάνα hippie που ταξιδεύει με ωτοστόπ στην Ευρώπη. Αφού καταφέρνει να δραπετεύσει από μια αστεία προσπάθεια βιασμού στο πίσω μέρος ενός φορτηγού, σύντομα βρίσκεται να αράζει στην θερμή ατμόσφαιρα μιας απομακρυσμένης ιταλικής βίλας που κατοικείται από κάποιους παρακμιακούς και αλλόκοτα ακόλαστους τύπους – οι τρεις κύριοι πρωταγωνιστές είναι ο Marcello Mastrioanni, ο Hugh Griffith και ο Polanski . Το What? είναι επίσης σημαντική ταινία δεδομένου ότι είναι μόνη του Polanski μέχρι σήμερα στην οποία ένας χαρακτήρας σπάει τον τέταρτο τοίχο( fourth wall ) . Η ταινία ήταν μια αποτυχία, δεν άρεσε ούτε στους ακροατές, ούτε στους κριτικούς, αν και τα επόμενα έτη το What? προσέλκυσε ξανά το ενδιαφέρον μιας μικρής ποσότητας κριτικών.

Chinatown (1974) - Το 1973, ο Polanski επέστρεψε στο Hollywood για να κινηματογραφήσει το Chinatown για τη Paramount Studios. Το θρυλικό αφεντικό της Paramount Robert Evans, που είχε ξαναπροσλάβει τον Polanski για να σκηνοθετήσει παλαιότερα το Rosemary’s Baby το 1968, ήταν ο παραγωγός. Η ταινία προήλθε από έναν σενάριο του Robert Towne με πρωταγωνιστές τους Jack Nicholson, Faye Dunaway και John Huston. Το Chinatown είναι μια σκοτεινή ιστορία πολιτικής και οικογενειακής διαφθοράς που πραγματοποιείται στη δεκαετία του '30 στο Λος Αντζελες, με την έξυπνη πλοκή των film-noir του Robert Towne's που έχει εμπνευστεί από τις ιστορικές διαμάχες για τη γη και για τα δικαιώματα του νερού που είχαν χαρακτηρίσει την αστική ανάπτυξη της Νότιας Καλιφόρνια κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ‘10 και του '20. O Polanski κάνει μια αξιοσημείωτη εμφάνιση στην ταινία ως ένας κακοποιός που ανοίγει τη μύτη του Gittes, αφού ο ιδιωτικός αστυνομικός ( Gittes ) του κάνει ένα προσβλητικό σχόλιο για το μικροσκοπικό ανάστημα του. Η ταινία προτάθηκε για 11 βραβεία Oscar, και κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου. Το Chinatown αποδείχθηκε μέγιστη εμπορική επιτυχία του Polanski, και πολλοί την θεωρούν ως την καλύτερη ταινία του. Σήμερα, η φήμη της ταινίας ως κλασική του σύγχρονου κινηματογράφου του Hollywood - και ως υποδειγματική εργασία neo-noir είδους- είναι ακαταμάχητη.

The Tenant (1976) – Ο Polanski επέστρεψε στην Ευρώπη για την επόμενη ταινία του, το The Tenant, η οποία βασίστηκε σε ένα μυθιστόρημα του 1964 του Roland Topor, ενός Γάλλου συγγραφέα πολωνικο-εβραϊκής καταγωγής. Εκτός του ότι σκηνοθέτησε την ταινία ,ο Polanski είχε επίσης και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Trelkovsky, ενός συνεσταλμένου Πολωνού μετανάστη που ζούσε στο Παρίσι και φαίνεται να διακατέχεται από την προσωπικότητα μιας νέας γυναίκας που διέπραξε αυτοκτονία αφού πήδηξε από το παράθυρο του διαμερίσματός της. Πολλοί έχουν σημειώσει τις ομοιότητες με το Repulsion και με το Rosemary’s Baby, και μαζί με αυτές τις δύο προηγούμενες ταινίες, το The Tenant μπορεί να χαρακτηριστεί ως τρίτη ταινία μιας χαλαρής τριλογίας ταινιών που ερευνά το θέμα της αστικής αλλοτρίωσης και του κοινωνικού χάους έναντι της ψυχικής και συναισθηματικής αποκοπής μιας μεμονωμένης προσωπικότητας. Για το “The Tenant”, ο συνήθως κινηματογραφιστής του Ingmar Bergman, Sven Nykvist, εκτέλεσε χρέη καμεραμάν, και η Isabelle Adjani και η Shelley Winters εμφανίστηκαν σε δεύτερους ρόλους.

f. Κατηγορία για Βιασμό και άλλα σεξουαλικά παραπτώματα

Το 1977,o Polanski σε ηλικία 44 ετών, εμπλέκεται σε ένα σκάνδαλο που περιλαμβάνει τη 13-χρονη Samantha Geimer (έπειτα γνωστή ως Samantha Gailey). Τελικά η υπόθεση οδήγησε στην απολογία ενοχής του Polanski με την κατηγορία της παράνομης σεξουαλικής επαφής με ανήλικη. Σύμφωνα με τη Geimer, ο Polanski ρώτησε τη μητέρα της 13χρονης αν θα μπορούσε να φωτογραφίσει την κόρη της για τη γαλλική έκδοση του περιοδικού μόδας Vogue. Η μητέρα της επέτρεψε μια ιδιωτική φωτογράφηση. Σύμφωνα πάντα με τη Geimer σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2003, "όλα πήγαιναν καλά μέχρι που μου ζήτησε ν’ αλλάξω μπροστά του." Πρόσθεσε, "δεν μου φάνηκε σωστό, και δεν ήθελα να πάω για τη δεύτερη φωτογράφηση." Εντούτοις ,μετά από την πρώτη φωτογράφηση, συμφώνησε για μια δεύτερη , η οποία πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου 1977, στην περιοχή Mulholland του Λος Αντζελες, κοντά στο κτήμα του Jack Nicholson's. "Τράβηξε φωτογραφίες με μένα να πίνω σαμπάνια ," λέει η Geimer . "Προς το τέλος το σκηνικό έγινε λίγο τρομακτικό, και συνειδητοποίησα ότι είχε άλλες προθέσεις και ήξερα ότι δεν ήμουν εκεί όπου έπρεπε να είμαι. Απλά δεν ήξερα πώς ακριβώς να ξεφύγω από εκεί." Η Geimer ισχυρίστηκε ότι ο Polanski της επιτέθηκε σεξουαλικά αφού της έδωσε συνδυασμό σαμπάνιας με ναρκωτικό . Στη συνέντευξη του 2003, η Geimer λέει ότι αντιστάθηκε: "είπα όχι αρκετές φορές, και έπειτα, τα παράτησα," αυτή λέει. Ο Polanski αρχικά κατηγορήθηκε για βιασμό με χρήση των ναρκωτικών ουσιών, για διαστροφή, σοδομισμό και για άσεμνες και λάγνες πράξεις σε παιδί κάτω των 14, και για το γεγονός ότι έδωσε μια ελεγχόμενη ουσία (methaqualone) σε ανήλικη, αλλά αυτές οι κατηγορίες διαγράφηκαν με τους όρους της απολογίας του, και κρίθηκε ένοχος με τη μικρότερη κατηγορία της συμμετοχής σε παράνομη σεξουαλική επαφή με ανήλικη. Στην αυτοβιογραφία του, Roman by Polanski, ο Polanski ισχυρίστηκε ότι η μητέρα της Geimer είχε εμπλέξει την κόρη της σ’ ένα σχέδιο εκβιασμού εναντίον του.

g. Φυγάς
Την 1η Φεβρουαρίου 1978, o Polanski πήγε στη Γαλλία, όπου διατήρησε την υπηκοότητα. Είχε μάθει ότι υπήρχε μια πιθανότητα ο δικαστής να μην λάβει υπόψη τη συμφωνία που είχε κάνει ο Polanski όσον αφορά την απολογία του, οπότε σ' αυτή την περίπτωση πιθανώς θα μπορούσε να σταλεί στη φυλακή μέχρι και 50 χρόνια. Η Γαλλία αρνείται να εκδώσει τους πολίτες της, πράγμα το οποίο είναι σύμφωνο με τη συνθήκη έκδοσης μεταξύ της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά συνέπεια, το αμερικανικό αίτημα έκδοσης δεν χορηγήθηκε. Η κυβέρνηση των Η.Π.Α θα μπορούσε να έχει ζητήσει την ποινική δίωξη του Polanski για τις κατηγορίες που του επιδόθηκαν στην Καλιφόρνια από τις γαλλικές αρχές, αυτή όμως η επιλογή δεν ακολουθήθηκε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν ακόμα να ζητήσουν τη σύλληψη και την έκδοση του Polanski από άλλες χώρες εάν εκείνος τις επισκεπτόταν. Κατά συνέπεια, ο Polanski απέφευγε από τότε τις επισκέψεις στις χώρες που ήταν πιθανό να τον εκδώσουν , όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, συνήθως ταξίδευε μεταξύ Γαλλίας και Πολωνίας. Σε μια συνέντευξη του το 2003, η Samantha Geimer δήλωσε, "Πραγματικά, αυτό που μου έκανε ήταν λάθος. Εύχομαι να επέστρεφε στην Αμερική κι έτσι ολόκληρη η δοκιμασία μπορούσε να είναί πιο εύκολη και για τους δύο μας. Επιπλέον, ‘’ Είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσε να γυρίσει πίσω, δε θα το ξανάκανε. Έκανε ένα φοβερό λάθος αλλά το πλήρωσε ". Ο Polanski δεν μπορεί να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες εξαιτίας των γεγονότων του 1977-78, αλλά κατέστησε σαφές στην αυτοβιογραφία του ότι δε θα ξανακατοικίσει ποτέ μόνιμα στις ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια της σύλληψης του το 1977, ήταν στις ΗΠΑ ως επισκέπτης, και η σύλληψη πραγματοποιήθηκε στο λόμπι του Beverly Wilshire Hotel, όπου διέμενε. Μέχρι τότε, είχε σκηνοθετήσει εννέα ταινίες, αλλά μόνο δύο (Chinatown , Rosemary’s Baby) γυρίστηκαν στις ΗΠΑ.

h. Η Υπόθεση Δυσφήμησης από το Vanity Fair
Το 2004, o Polanski μήνυσε το περιοδικό Vanity Fair στο Λονδίνο για δυσφήμηση. Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2002 στο περιοδικό και γράφτηκε από τον Α. Ε. Hotchner ανέφερε έναν ισχυρισμό του Lewis Lapham, συντάκτη του Harper, ότι ο Polanski είχε κάνει σεξουαλικές προτάσεις προς ένα νέο μοντέλο καθώς πήγαινε στην κηδεία της Sharon Tate υποσχόμενος ότι θα την κάνει "την επόμενη Sharon Tate". Το δικαστήριο επέτρεψε στον Polanski να καταθέσει μέσω τηλεοπτικής σύνδεσης, αφότου εξέφρασε τους φόβους του ότι να εκδοθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η δίκη άρχισε στις 18 Ιουλίου 2005, και ο Polanski έμεινε στην αγγλική ιστορία της Δικαιοσύνης ως ο πρώτος ενάγοντας που έδωσε στοιχεία μέσω τηλεοπτικής σύνδεσης. Κατά τη διάρκεια της δίκης, που συμπεριέλαβε την κατάθεση της Mia Farrow και άλλων, υποστηρίχτηκε ότι η υποτιθέμενη σκηνή που εξελίχθηκε στο διάσημο εστιατόριο Elaine της Νέας Υόρκης δεν θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί κατά την ημερομηνία που δόθηκε, επειδή ο Polanski δείπνησε σε αυτό το εστιατόριο τρεις εβδομάδες αργότερα. Επίσης, το μοντέλο από τη Νορβηγία υποστήριξε τη θέση της ότι της πρότεινε να την κάνει "την επόμενη Sharon Tate". Κατά τη διάρκεια της ίδιας δίκης, ο Polanski αναγνώρισε ότι υπήρξε άπιστος στην Tate κατά τη διάρκεια του γάμου τους. Ο Polanski επιδικάστηκε σε αποζημίωση £50,000 από το ανώτατο δικαστήριο στο Λονδίνο. Ο Edward Graydon Carter, συντάκτης του Vanity Fair , δήλωσε, "το βρίσκω απίστευτο ότι ένα άτομο που ζει στη Γαλλία μπορεί να μηνύσει ένα περιοδικό που δημοσιεύεται στην Αμερική σε ένα βρετανικό δικαστήριο". Η Samantha Geimer σχολίασε, "σίγουρα ένα άτομο όπως αυτό δεν κινδυνεύει να αμαυρώσει τη φήμη του?’’

i. Πιο Πρόσφατη Καριέρα
Ο Polanski αφιέρωσε την επόμενη ταινία του, TESS (1979), στη μνήμη της πρώην συζύγου του, Sharon Tate. Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, αφού πέρασε κάποιο χρόνο μαζί του στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 1969, η Tate άφησε ένα αντίγραφο του ‘’TESS d'Urbervilles’’ του Thomas Hardy στο γραφείο του Polanski, μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε ότι θα γινόταν καλή ταινία. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και δολοφονήθηκε σύντομα. Η TESS ήταν πρώτη ταινία του Polanski μετά από τη σύλληψη του το 1977 στο Λος Άντζελες, και λόγω της αμερικανο-βρετανικής συνθήκης έκδοσης, η TESS γυρίστηκε στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας αντί του Dorset και του Wiltshire που αναφέρονται στο βιβλίο του Hardy. Η ταινία έγινε η ακριβότερη που κατασκευάστηκε στη Γαλλία μέχρι εκείνο τον χρόνο, και αυτό προκάλεσε στον παραγωγό Claude Berri ιδιαίτερη ανησυχία όταν παρουσιάστηκε δυσκολία στο να βρει έναν βορειοαμερικανό διανομέα για την ταινία, η οποία ήταν σχεδόν τρεις ώρες. Η ταινία προβλήθηκε τελικά στη Βόρεια Αμερική από την Columbia Pictures, η οποία είχε διανείμει επίσης τον Μάκβεθ του Polanski. Τελικά, η TESS είχε εμπορική επιτυχία και αναγνωρίστηκε και από τους κριτικούς και από το κοινό . Για την TESS, ο Polanski κέρδισε τα γαλλικά βραβεία Cesar καλύτερης ταινίας και καλύτερου σκηνοθέτη και έλαβε την τέταρτη συμμετοχή στα βραβεία Oscar. Η ταινία έτυχε άλλων δύο υποψηφιοτήτων καλύτερης κινηματογραφίας και καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Σχεδόν επτά έτη είχαν περάσει ώσπου να ολοκληρώσει ο Polanski την επόμενη ταινία του, Pirates (1986), με πρωταγωνιστή τον Walter Matthau, την οποία ο σκηνοθέτης προόριζε ως μνεία στη δουλεία του Errol Flynn που χαρακτήρισε την παιδική του ηλικία - ιδιαίτερα το Captain Blood. Αφού προβλήθηκε, η ταινία ήταν μια εμπορική και καλλιτεχνική καταστροφή. Την αποτυχία του Pirates ακολούθησε το Frantic (1988), όπου πρωταγωνίστησε η ηθοποιός και μοντέλο Emmanuelle Seigner, την οποία ο Polanski παντρεύτηκε το 1989. Πρωταγωνίστησε επίσης σε δύο ακόμη ταινίες του, το Bitter Moon (1992) και το Ninth Gate (1999). Ο Polanski και η Seigner έχουν δύο παιδιά μαζί,τη Morgane και τον Elvis, το τελευταίο πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο τραγουδιστή του Polanski, τον Elvis Presley. Το 1997, ο Polanski σκηνοθέτησε μια θεατρική έκδοση του ‘’The Fearless Vampire Killers’’, ένα μιούζικαλ, του οποίου η έναρξη έγινε στις 4 Οκτωβρίου 1997 στη Βιέννη με τον τίτλο ‘’Tanz der Vampire’’. Μετά τη Βιέννη, η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία στη Στουτγάρδη και το Αμβούργο της Γερμανίας. Στις 11 Μαρτίου 1998, ο Polanski εκλέχτηκε μέλος της Academie des Beaux-Arts. Το Μάιος του 2002, ο Polanski κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών για το The Pianist, για το οποίο πήρε επίσης βραβεία Cesars καλύτερης ταινίας και καλύτερου σκηνοθέτη, και κέρδισε αργότερα και Oscar σκηνοθεσίας το 2002 . Δεν παρευρέθηκε στην τελετή βράβευσης των Oscar στο Hollywood. Μετά από την ανακοίνωση του "βραβείου καλύτερου σκηνοθέτη", ο Polanski έλαβε επευφημίες από τους περισσότερους από τους παρόντες στην αίθουσα. Το 2004, έλαβε το βραβείο Crystal Globe για τη σημαντική καλλιτεχνική συμβολή του στον παγκόσμιο κινηματογράφο στο Karlovy Vary International Film Festival. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 2004, ο Polanski γύρισε μια επανέκδοση της ταινίας Οliver Twist του Charles Dickens, βασισμένη στο σενάριο του Ronald Harwood. Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα στα Barrandov Studios στην Πράγα της Τσεχίας. Στους ηθοποιούς συμπεριλαμβάνονταν ο Barney Clark (Oliver Twist), Jamie Foreman (Bill Sykes), Harry Eden (the artful dodger), Ben Kingsley (Fagin), Leeanne Rix (Νανσυ), και o Edward Hardwicke (Mr Brownlow). Εκτός από το cast, ο διευθυντής επέλεξε μερικούς παλαιότερους συνεργάτες του: τον Ronald Harwood (σενάριο), τον Allan Starski (σχεδιαστής παραγωγής), τον Pawel Edelman (διευθυντής φωτογραφίας), και την Anna Sheppard (σχεδιάστρια κοστουμιών). Τον Νοέμβριο του 2007, ο Damian Chapa ανήγγειλε τα γυρίσματα μια ταινία για τον Polanski με τον ομώνυμο τίτλο Polanski.

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΙΕΣ 13-19 Δεκεμβρίου 2007

THE NIGHTMARE BEFORE CHRISTMAS 3D Κινούμενα σχέδια 1993 (Έγχρ.) Διάρκεια: 75'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Χένρι Σέλικ

Ο Τζακ Σκέλιγκτον, βασιλιάς του Χάλογουιν, ανακαλύπτει την πόλη των Χριστουγέννων και αποφασίζει να πάρει τη θέση του 'Αι-Βασίλη.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=cs_uyxmQxI4


THE MIST τρόμου 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 127'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Φρανκ Ντάραμποντ, με τους: Τόμας Τζέιν, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Λόρι Χόλντεν, Γουίλιαμ Σάντλερ

Σε μια μικρή πόλη δίπλα σε στρατιωτική βάση, μια πυκνή ομίχλη καλύπτει τα πάντα. Μια ομάδα κατοίκων αποκλείεται σε ένα σούπερ μάρκετ και διαπιστώνει ότι κάτι θανατηφόρο παραμονεύει γύρω τους.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=pXbPzM2aSNU



THE AIR I BREATHE Κοινωνική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 92'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τζίχο Λι, με τους: Κέβιν Μπέικον, Φόρεστ Γουίτακερ, 'Αντι Γκαρσία , Σάρα Μισέλ Γκέλαρ

Ο εκτελεστής ενός σκληρού εγκληματία, ο οποίος έχει το χάρισμα να βλέπει το μέλλον, ερωτεύεται και βοηθάει μια ποπ τραγουδίστρια, την οποία θέλει να εκμεταλλευτεί το αφεντικό του. Σύμφωνα με την μοίρα της όμως, η ζωή της θα εξαρτηθεί από έναν καταδικασμένο τραπεζικό κι από έναν γιατρό.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=mDDeTzTOOLQ


BEE MOVIE Κινούμενα σχέδια 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 90'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Στιβ Χίκνερ & Σάιμον Τζ. Σμιθ

Ο Μπάρι, μια ανήσυχη μέλισσα που μόλις αποφοίτησε από το κολέγιο, επισκέπτεται τον κόσμο των ανθρώπων όπου τον σώζει από ένα ατύχημα η ανθοπώλισσα Βανέσσα. Όταν διαπιστώνει πως οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται το μέλι των μελισσών για το κέρδος φτάνει μέχρι και να τους κάνει μήνυση.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=16SMpTXpuuY


THE LAST LEGION Περιπέτεια 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 110'
Αμερικανο-αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Νταγκ Λέφλερ, με τους: Κόλιν Φερθ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Αϊσβαρίγια Ρέι

476 μ.Χ.: λίγο πριν από την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο στρατηγός Αυρήλιος απελευθερώνει από τους Γότθους τον επικείμενο νέο αυτοκράτορα, τον 12χρονο Ρωμύλο Αύγουστο, και στρέφεται για ενισχύσεις προς τη Βρετάνη, όπου βρίσκεται η τελευταία λεγεώνα που παραμένει πιστή στη Ρώμη.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=ogpOgmP6MgI


ALVIN AND THE CHIPMUNKS Παιδική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 91'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τιμ Χιλ, με τους: Τζέισον Λι, Ντέιβιντ Κρος, Κάμερον Ρίτσαρντσον

Τρεις καλλίφωνοι ευταμίες (είδος σκίουρων) εισβάλλουν κρυφά στο σπίτι του μουσικού Ντέιβ, ο οποίος εκείνη την περίοδο πασχίζει να κερδίσει την προσοχή του παραγωγού του Ίαν. Παρά την αρχική του έκπληξη, τελικά τα "υιοθετεί" και φτιάχνει μαζί τους τραγούδια που θα ενθουσιάσουν τελικά τον Ίαν.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=q1vVnoSRR78


ΚΛΕΦΤΕΣ Κοινωνική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 87'
Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Μάκη Παπδημητράτου , με τους: Μυρτώ Αλικάκη , Μάκη Παπαδημητράτο , Βαγγέλη Αλεξανδρή , Πέτρο Λαγούτη

Δύο μικροκλέφτες ονειρεύονται ένα ταξίδι στο 'Αμστερνταμ και αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο κόλπο: να μπουν σ' ένα σπίτι πλουσίων. Δεν βρίσκουν χρήματα, αλλά βρίσκουν ένα μυστικό που κανείς δεν θα 'πρεπε να ξέρει.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=PqDEuumwdU8


SILK Εποχής 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 109 '
Καναδέζικη ταινία σε σκηνοθεσία Φρανσουά Ζιράρ, με τους: Μάικλ Πιτ, Κίρα Νάιτλι, 'Αλφρεντ Μολίνα

Γαλλία, μέσα του 19ου αιώνα. Μια επιδημία καταστρέφει τα αυγά μεταξοσκώληκα στα ευρωπαϊκά εκκολαπτήρια, αναγκάζοντας τον Γάλλο έμπορο Ερβέ Ζονκούρ να φτάσει μέχρι την απομακρυσμένη Ιαπωνία για εφοδιασμό. Παρότι είναι ερωτευμένος με την όμορφη γυναίκα του, μια Γιαπωνέζα παλλακίδα θα τον σαγηνεύσει.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=NTfHcNPS1tM

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ DVD 6 Δεκεμβρίου 2007

TRANSFORMERS Φαντασίας 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 145'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Μάικλ Μπέι , με τους: Σάια ΛαΜπέφ, Μέγκαν Φοξ, Τζος Ντουάμελ , Γιόν Βόιτ

Η Γη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης μεταξύ δυο εξωγήινων ρομποτικών φυλών, των Ότομποτς και των Ντισέπτικονς. Μοναδική ελπίδα για την ανθρωπότητα είναι ο νεαρός Σαμ Γουιτγουίκι, ο οποίος κρατά, χωρίς να το γνωρίζει, το μυστικό της τελικής επικράτησης.


TIME/SHI GAN Σινεφίλ 2006 (Έγχρ.) Διάρκεια: 97'
Νοτιοκορεάτικη ταινία σε σκηνοθεσία Κιμ - Κι Ντουκ, με τους: Γιουνγκ - Γου Χα, Γι - Γέον Παρκ, Σουνγκ - Μιν Κιμ

Πεπεισμένη ότι ο σύντροφός της θα την βαρεθεί σύντομα, μια νέα γυναίκα υποβάλλεται σε πλαστική επέμβαση και μετά από έξι μήνες εμφανίζεται ξανά σαν μια άγνωστη. Εκείνος, όμως, δεν έχει ξεχάσει την κοπέλα που αγαπούσε.




HOT FUZZ Αστυνομική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 121'
Βρετανική ταινία σε σκηνοθεσία Έντγκαρ Ράιτ, με τους: Σάιμον Πεγκ, Νικ Φροστ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ

Ο Νικ Έιντζελ, ένας ικανότατος αστυνομικός, μετατίθεται από το Λονδίνο στο απόλυτα ήσυχο Σάντφορντ. Μερικά περίεργα ατυχήματα που αρχίζουν να συμβαίνουν, όμως, υποψιάζουν τον Έιντζελ ότι η ειδυλλιακή κωμόπολη δεν είναι αυτό που φαίνεται.



BLADES OF GLORY Κωμωδία 2007 Διάρκεια:90' Σκηνοθέτης:Josh Gordon/Will Speck Ηθοποιοί:Will Ferrell/Jon Heder/Will Arnett/Amy Poehler/Jenna Fischer/William Fichtner/Craig T. Nelson/Romany Malco/Nick Swardson/Andy Richter
O Τσαζ Μάικλ Μάικλς (Γουίλ Φέρελ) και ο Τζίμι Μακ Ελρόι (Τζον Χέντερ) είναι διάσημοι πρωταθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ και ...θανάσιμοι αντίπαλοι. Όταν στον τελικό του πρωταθλήματος έρθουν και οι δύο ισόπαλοι για το χρυσό μετάλλιο, θα πιαστούν στα χέρια επιδεικνύοντας σε κοινό και κριτικούς τις ικανότητές τους στο «ξύλο»!
Το γεγονός αυτό δεν θα εκτιμηθεί από την επιτροπή που θα τους αποκλείσει οριστικά και ισόβια από οποιονδήποτε αγώνα στην κατηγορία ανδρών. Απελπισμένοι θα αντιληφθούν πως ο μόνος τρόπος για να επιστρέψουν στα γήπεδα είναι να κάνουν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του πατινάζ: Να διαγωνιστούν σαν ζευγάρι!
Απίστευτες καταστάσεις, ξεκαρδιστικές χορογραφίες και δύο από τους καλύτερους κωμικούς της Αμερικής σε μια κωμωδία που... σπάει τον πάγο!


AMAZING GRACE Εποχής 2007 Διάρκεια:110' Σκηνοθέτης:Michael Apted Ηθοποιοί:Ioan Gruffudd/Romola Garai/Benedict Cumberbatch/Albert Finney/Michael Gambon/Rufus Sewell/Youssou N'Dour/Jeremy Swift
Η ταινία ακολουθεί την πορεία της καριέρας του Ουίλιαμ Γουίλμπερφορς από τα 20 του χρόνια και για δύο δεκαετίες, όταν μαζί με τους ανθρωπιστές συναδέλφους του βουλευτές έθεσαν υπό συζήτηση το θέμα της κατάργησης της δουλείας, όχι μόνο στους πολιτικούς κύκλους αλλά και παντού στη Βρετανία.
Με τη βοήθεια του Τζον Νιούτον, πρώην δουλέμπορου που στράφηκε στην Εκκλησία για να εξιλεωθεί για το παρελθόν του, ο Γουίλμπερφορς έγινε στο Κοινοβούλιο η φωνή όλων αυτών που προσπαθούσαν να κάνουν τους Βρετανούς και όλο τον κόσμο να συνειδητοποιήσει τη φρίκη του δουλεμπορίου.


PIXAR SHORT FILMS COLLECTION Animation Διάρκεια:50'
Περιλαμβάνονται οι παρακάτω μικρού μήκους ταινίες:
Οι περιπέτειες των Αντρέ και Γουάλι Μπ/Luco Jr/Boundin
Το όνειρο του Ρεντ/Τιν Γου/Η επίθεση του Τζακ-Τζακ
Knick Knack/Το παιχνίδι του Τζέρι/Ο άνθρωπος ορχήστρα
Τα χαζοπούλια/Το νέο αυτοκίνητο του Μάικ/Η απαγωγή
Ο Μπάρμπας και το Φως Φάντασμα

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ 6-12 Δεκεμβρίου 2007

ELIZABETH-THE GOLDEN AGE Ιστορική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 114'
Αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Σεκάρ Καπούρ, με τους: Κέιτ Μπλάνσετ, Τζέφρι Ρας, Κλάιβ Όουεν

Στα τέλη του 16ου αιώνα, η Ελισάβετ Ι της Αγγλίας βλέπει την εξουσία της να απειλείται από τον Φίλιππο ΙΙ, τον Ισπανό βασιλιά, με τον οποίο μάλιστα στήνει μια δόλια συμμαχία η ξαδέλφη της Μαρία Στιούαρτ. Κυρήσσει πόλεμο για να υπερασπιστεί την αυτοκρατορία της, ενώ ερωτεύεται χωρίς ανταπόκριση τον Σερ Ουόλτερ Ράλεϊ.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=meCoQ2u_oV0


ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ Κωμωδία 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 100'
Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Περάκη, με τους: Βάσω Καβαλιεράτου, Γιάννη Τσιμιτσέλη, Αντρέα Κωνσταντίνου

Ένας πρόσφατα αποφυλακισμένος νεαρός Κρητικός, διεκδικεί από τον Τζώρτζη, γιο του μεγαλοβιομήχανου Μάνδρακα, το χρηματικό ποσό που του χρωστάει ο τελευταίος. Την ίδια μέρα, η ύποπτη σύλληψη και νοσηλεία του Μάνδρακα, συσπειρώνει έναν κλοιό ανθρώπων, από την δικηγόρο του, μέχρι την ροκ τραγουδίστρια φίλη του Τζώρτζη και τον σωματοφύλακά του.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=6PUxtheLUnY


PARANOID PARK Σινεφίλ 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 90'
Αμερικανο-γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Γκας Βαν Σαντ, με τους: Γκέιμπ Νέβινς, Τζέικ Μίλερ, Τέιλορ Μόμσεν

Στη βιομηχανική περιοχή του Πόρτλαντ, ένας νυχτερινός φύλακας βρίσκεται νεκρός δίπλα στο διαβόητο Παρανόιντ Παρκ, σημείο συνάντησης των skateboarders της πόλης. Στην αστυνομική έρευνα εμπλέκεται κι ο 'Αλεξ, ένας νεαρός που αρχίζει να αποχαιρετά τα ξένοιαστά του χρόνια.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=KdK4ut4QLsU


I SERVED THE KING OF ENGLAND/ OBSLUHOVAL JSEM ANGLICKEHO KRALE Δραματική 2006 (Έγχρ.) Διάρκεια: 120'
Τσέχικη ταινία σε σκηνοθεσία Γίρι Μένζελ, με τους: Ιβάν Μπάρνεφ, Όλντριτς Κάιζερ, Τζούλια Γιέντς

Στη δεκαετία του '30, ο μικροκαμωμένος Γιαν Ντίτες ξεκινά από μια κωμόπολη της Τσεχίας την πορεία του προς την Πράγα και την πλούσια ζωή. Θα αρχίσει να δουλεύει ως σερβιτόρος, για να καταλήξει ως το τέλος του Πολέμου ιδιοκτήτης ξενοδοχείου.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=i1nhsW0u978


MAN PUSH CART Σινεφίλ 2005 (Έγχρ.) Διάρκεια: 87 '
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Ραμίν Μπαχράνι, με τους: Αχμάντ Ράζβι, Λετίθια Ντολέρα, Τσαρλς Ντάνιελ Σάντοβαλ

Ένας πρώην ποπ τραγουδιστής στο Πακιστάν, σήμερα ζει πουλώντας καφέ και ντόνατς από την καντίνα του στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Προσπαθεί να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του και την αγάπη του γιου του.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=kYGZwU11TV4


THE 11th HOUR Ντοκιμαντέρ 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 93 '
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Λέιλα Κόνερς Πίτερσεν, Νάντια Κόνερς

Επιστήμονες, ερευνητές, ακτιβιστές και εκπρόσωποι περιβαλλονικών οργανώσεων καταθέτουν ανατριχιαστικά στοιχεία για την ανεξέλεγκτη παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση και για την ενισχημένη βεβαιότητά τους πως κινδυνεύει να εκλήψει το ανθρώπινο είδος.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=7IBG2V98IBY


ENCHANTED Κομεντί 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 107'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Κέβιν Λίμα, με τους: Έιμι 'Ανταμς, Πάτρικ Ντέμσεϊ, Τίμοθι Σπολ, Σούζαν Σαράντον

Η Ζιζέλ, πριγκήπισσα σε έναν παραμυθένιο κόσμο, "εξορίζεται" από την κακιά βασίλισσα στη σύγχρονη Νέα Υόρκη. Ένας διαζευγμένος δικηγόρος αποφασίζει να τη βοηθήσει, καθώς εκείνη συνεχίζει να αναζητά τον πρίγκηπα Έντουαρντ με τον οποίο είναι ερωτευμένη.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=CLdKwdGdZaI

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ 30Νοεμ.- 5 Δεκεμβρίου 2007

SHOOT 'EM UP Περιπέτεια 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 87'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Μάικλ Ντέιβις, με τους: Κλάιβ Όουεν, Μόνικα Μπελούτσι, Πολ Τζιαμάτι

Ύστερα από μια ένοπλη συμπλοκή, ο μυστηριώδης κ. Σμιθ βρίσκεται μ' ένα νεογέννητο στην αγκαλιά, το οποίο αποφασίζει να προστατέψει. Στρέφεται για βοήθεια σε μια πόρνη φίλη του και αναζητά αυτούς που θέλουν πάση θυσία να βγάλουν το μωρό από τη μέση.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=jlx4n_ibNZE


CASSANDRA' S DREAM Δραματική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 108'
Αμερικανοβρετανική ταινία σε σκηνοθεσία Γούντι 'Αλεν, με τους: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Κόλιν Φάρελ, Τομ Γουίλκινσον

Δύο αδέρφια, ο Τέρι και ο Ίαν, αγοράζουν το ιστιοπλοϊκό "Το όνειρο της Κασσάνδρας". Αρχίζουν ν' αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και απευθύνονται για βοήθεια στον πλούσιο θείο τους Τέρι, ο οποίος τους ζητάει με τη σειρά του μια μεγάλη χάρη.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=9iEQdTFb2Rw


LOVE IN THE TIME OF CHOLERA Εποχής 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 138'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Μάικ Νιούελ , με τους: Χαβιέ Μπαρδέμ, Τζοβάνα Μεζοτζιόρνο , Μπέντζαμιν Μπρατ

Κολομβία, Καθαργένη, 1857. Ο νεαρός Φλορεντίνο Αρίσα ερωτεύεται με πάθος τη Φερμίνα Δάσα, όμως ο πατέρας της δεν θα επιτρέψει ποτέ αυτή την ένωση. Την παίρνει μακριά και λίγο αργότερα εκείνη παντρεύεται το γιατρό Χουβενάλ Ουρμπίνο. Ο Φλορεντίνο την περιμένει όμως καρτερικά, παρά τις εφήμερες σχέσεις που συνάπτει με δεκάδες γυναίκες.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=cLN5Wv1Vtak


GOOD LUCK CHUCK Κωμωδία 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 100'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Μαρκ Χέλφριχ , με τους: Ντέιν Κουκ , Τζέσικα 'Αλμπα

Ο Τσάρλι, ένας επιτυχημένος 35άρης οδοντίατρος, διαπιστώνει ότι τον έχουν καταραστεί και κάθε γυναίκα με την οποία κάνει έρωτα παντρεύεται τον επόμενο άντρα που γνωρίζει. Όταν βρίσκει την γυναίκα των ονείρων του, την Καμ, μια εκπαιδεύτρια πιγκουΐνων, πρέπει επειγόντως να σπάσει την κατάρα.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=aEg4GQK5k7w


EL VIOLIN Σινεφίλ 2006 (Ασπρόμ.) Διάρκεια: 98'
Μεξικό ταινία σε σκηνοθεσία Φρανσίσκο Βάργκας , με τους: Δον 'Ανχελ Ταβίρα , Νταγκομπέρτο Γκάμα , Γκεράρδο Ταρασένα

Ο Δον Πλουτάρκο, πλανόδιος βιολιστής στο Μεξικό του '70 μαζί με τον εγγονό του Λούτσιο, βοηθάει τον γιο του Γκενάρο ο οποίος υποστηρίζει το ένοπλο κίνημα των ανταρτών ενάντια στην απολυταρχική κυβέρνηση. Όταν οι στρατιωτικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το χωριό τους, ο Δον Πλουτάρκο χρησιμοποιεί το βιολί του ως καμουφλάζ για να αποσπάσει την προσοχή του αρχηγού του στρατεύματος.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=l23wYKg7wjY


HITMAN Περιπέτεια 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 100'
Αμερικανογαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ξαβιέ Γκενς, με τους: Τίμοθι Όλιφαντ, Ντάγκρεϊ Σκοτ, Όλγα Κουριλένκο

Ένας επαγγελματίας δολοφόνος αναλαμβάνει να σκοτώσει τον Ρώσο πρόεδρο, παγιδεύεται όμως σε μια πολιτική πλεκτάνη. Στο στόχαστρο της Ιντερπόλ και του ρωσικού στρατού, πρέπει τώρα να ανακαλύψει ποιοι του έστησαν τη θανάσιμη ενέδρα.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=TQTKNb5Qtfo


8 MILES HIGH Κοινωνική 2007 (Έγχρ.) Διάρκεια: 114'
Γερμανική ταινία σε σκηνοθεσία 'Ασιμ Μπόρνακ, με τους: Ναταλία 'Αβελον, Ματίας Σβέιγκχοφερ, Μίλαν Πέσελ

Η περιπετειώδης ζωή της Ούσι Ομπερμάγιερ, μοντέλου, γκρούπι και συμβόλου της σεξουαλικής απελευθέρωσης στη Γερμανία της δεκαετίας του ΄70.
TRAILER:http://www.youtube.com/watch?v=bFrjs7l0_dE

Film-Noir

Το φιλμ νουάρ είναι ένας όρος, που περιγράφει το συγκεκριμένο ύφος ενός μεγάλου κύκλου αστυνομικών ταινιών, από αυτές που έγιναν στην Αμερική από τις αρχές τις δεκαετίας του '40 ως το τέλος της δεκαετίας του '50.
Πιο σωστά, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει σαν μια κατηγορία αστυνομικών ταινιών, που διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες αισθητικά, ιδεολογικά και τεχνικά. Αυτές οι διαφοροποιήσεις του χαρίζουν μια σημαντική ιδιαιτερότητα, έτσι ώστε μερικοί να το θεωρούν ξεχωριστό είδος ταινιών, όπως είναι το γουέστερν ή το μιούζικαλ. Άλλοι προχωρώντας περισσότερο, μιλούν για σχολή, την πιο σημαντική και ίσως την μοναδική στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου. Αυτές οι εκτιμήσεις φαίνονται υπερβολικές. Όσον αφορά την πρώτη, είναι σαφές ότι το φιλμ νουάρ δεν περιλαμβάνει στη δομή του μια σημαντικά διαφορετική αφηγηματική αυτοτέλεια και δεν προσδιορίζεται από επαρκείς συμβάσεις ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ξεχωριστό είδος.
Όσο για τη σχολή ένα κίνημα δηλαδή ανάλογο με τον ιταλικό νεορεαλισμό ή τη γαλλική «νουβέλ βάγκ», πρέπει να πούμε ότι αυτή προσδιορίζεται από μια ομάδα κινηματογραφιστών, που έχουν τις ίδιες πολιτικές και αισθητικές πεποιθήσεις και αναζητούν μια κοινή στιλίστικη προσέγγιση. Το φιλμ νουάρ προφανώς χαρακτηρίζεται από την τελευταία ιδιότητα και σε ένα συζητήσιμο βαθμό και από την πρώτη. Όμως δεν εμφανίζει στα σενάριά του ποικιλία κινηματογραφικών ειδών τέτοια, που να δικαιολογεί την εκτίμηση ότι πρόκειται για ολόκληρη σχολή. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μια ποικιλία ταινιών, που θα περιλάμβανε πολεμικές ταινίες, αλλά και ψυχολογικά μελοδράματα και θα μπορούσε να εκτείνεται σε όλο το φάσμα, ανάμεσα στα δύο υποθετικά άκρα κινηματογραφικού ύφους, του φρικιαστικού και του κωμικού.


Διαφορές με το αστυνομικό φιλμ:
Ενώ, όμως, δεν αποτελεί ένα κινηματογραφικό είδος, ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κίνημα ή σχολή, με την κλασική τουλάχιστον έννοια, το φιλμ νουάρ έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που προέρχονται από τον ευρέως νοούμενο χώρο της αστυνομικής ταινίας ενώ παράλληλα τον ξεπερνούν, ενσωματώνοντας στοιχεία και άλλων κινηματογραφικών ειδών. Ο βαθμός διαφοροποίησης του από το κλασικό αστυνομικό, τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας, όσο και αισθητικής, σημειώνεται παρακάτω, αφού προηγουμένως θεωρήσουμε, αρκετά σχηματικά, ως ενιαία την προβληματική του τυπικού αστυνομικού, όπου το κυρίαρχο ερώτημα «ποιος είναι ο δολοφόνος» αποτελεί το λόγο ύπαρξης της ταινίας.
Η επισήμανση αυτών των διαφοροποιήσεων είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε στις σωστές διαστάσεις τη σημασία του φιλμ νουάρ στο χώρο του αμερικανικού κινηματογράφου.

Ο φόνος: Ο φόνος ή γενικότερα το έγκλημα σε μια οργανωμένη κοινωνία είναι αναπόφευκτα φορτισμένο με όλα τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού γεγονότος. Στο τυπικό, όμως, αστυνομικό φιλμ επέκταση της αγγλικής αστυνομικής νουβέλας- αυτό το κοινωνικό συμβάν αποδραματοποιείται, χάνει το κοινωνικό του νόημα και γίνεται τελικά ένα εγκεφαλικό παιχνίδι, ένα σταυρόλεξο που αναζητά τη λύση του στο αστικό σαλόνι.
Στο φιλμ νουάρ το έγκλημα διαπράττεται στα έγκατα της πόλης, και είναι προϊόν πάθους, αποτέλεσμα διακαούς επιθυμίας για έρωτα και χρήμα.
«Το φιλμ νουάρ παρέδωσε πάλι το έγκλημα στους ανθρώπους που έχουν λόγους να το διαπράξουν και δεν το κάνουν μόνο για να μας φορτώσουν με ένα πτώμα, και που μάλιστα έχουν στα χέρια τους το κατάλληλο μέσο, και όχι δηλητήριο, φαρμακερά τόξα και ψάρια τροπικά» (Ρ. Τσάντλερ, Η απλή τέχνη του φόνου, ελεύθερη απόδοση).


Η ιδεολογία: Αν θεωρηθεί ότι το έγκλημα είναι παραβίαση του ηθικού κώδικα, που κατά συνέπεια προκαλεί διασάλευση της κοινωνικής ισορροπίας, τότε πραγματικά ο κινηματογραφικός του χειρισμός ξεπερνάει τα όρια του επιμέρους γεγονότος και διατυπώνει μια συνολική θεώρηση για την κοινωνία.
Στο χώρο του φιλμ νουάρ, η απάντηση στο ερώτημα «ποιος είναι ο δολοφόνος», ακόμα και όταν μπαίνει αυτό το ερώτημα, δε θεωρείται ότι λύνει το πρόβλημα. Η πορεία προς τη λύση του αινίγματος σημαδεύεται από καταλυτικές αποκαλύψεις, όσον αφορά τη «φύση» των ηρώων (και βεβαίως όχι μόνο των ενόχων) αλλά και των κοινωνικών δομών. Οι ισορροπίες που διαταράχθηκαν δεν επανέρχονται και το ρήγμα παραμένει αγεφύρωτο.
Οι ήρωες του τυπικού αστυνομικού φιλμ βιώνουν έναν ατομικό προσωπικό χρόνο, ουσιαστικά ασύμπτωτο προς το συλλογικό ιστορικό χρόνο της εποχής. Δημιουργούν ένα σχηματικό μικρόκοσμο που ολοκληρώνεται και εξαντλείται στα πλαίσια του φιλμ.
Για τις ταινίες νουάρ ο χρόνος είναι απαραίτητη συντεταγμένη καθώς ολοκληρώνεται από τις σχέσεις των ηρώων με την ιστορική συγκυρία. Ο χωροχρόνος και τα χαρακτηριστικά του «κρύβονται» πίσω από κάθε ιδιαιτερότητα που φαίνεται προσωπική. Οι σχιζοφρενείς ήρωες, οι φιλόδοξοι δολοφόνοι και η έκρηξη του σεξουαλικού πάθους φέρνουν το στίγμα των κοινωνικών και ιστορικών γεγονότων.
Η ανεργία η οικονομική κρίση, ο φόβος του πολέμου καθορίζουν τους ήρωες και δημιουργούν τις ψυχώσεις τους. Ο ιστορικός χρόνος είναι παρών, έτσι που το φιλμ νουάρ εμφανίζεται στο χώρο του σινεμά σαν ένα σύμπτωμα της γενικότερης κρίσης του αστικού πολιτισμού και των αξιών του.

Η αισθητική: Το φιλμ νουάρ υλοποίησε τις παραπάνω παραδοχές στο χώρο της αισθητικής, ξεπερνώντας τις συμβατικές αφηγηματικές και εικαστικές φόρμες που είχαν δημιουργηθεί από το κλασικό αστυνομικό φιλμ. Η ασυνεχής αφήγηση, οι απροσδόκητες γωνίες λήψης, το βάθος του πεδίου και οι εφιαλτικές φωτοσκιάσεις, στοιχεία που υιοθέτησε το φιλμ νουάρ και που σε ένα βαθμό κατάγονται από το μακρινό παρελθόν του γερμανικού εξπρεσιονισμού, προσδίδουν στο φιλμ νουάρ μοναδική δραματική ένταση και τέτοια συμπαγή λογική, που σπάνια συναντιέται στο χώρο του κινηματογράφου.


Ο ήρωας: Το αστυνομικό φιλμ καθώς και το φιλμ νουάρ στο βαθμό που συνιστούν ένα «μυστήριο» που επιζητά τη λύση του, κάνουν απαραίτητη την παρουσία του ντετέκτιβ, που θα ερευνήσει την υπόθεση και θα την οδηγήσει στην λύση της.
Οι ιστορίες, όμως, με ντετέκτιβ, που υιοθετούν το μοτίβο της «αναζήτησης του δράστη», ενώ στο φιλμ νουάρ αποτελούν μικρό μόνο μέρος από την πλατιά γκάμα του, στο αστυνομικό φιλμ αποτελούν τη μοναδική παραλλαγή του, και οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης αυτού του μοτίβου θα αναιρούσε τον χαρακτήρα του.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που επιβάλλεται από τη μοναδικότητα του μοτίβου αναζήτησης του δράστη, αλλά και από τη μανιχαϊστική φιλοσοφία του αστυνομικού φιλμ, που χωρίζει τον κόσμο με στεγανά σε «καλούς» και σε «κακούς» , είναι η έλλειψη χαρακτηρολογικής εξέλιξης των ηρώων σε σχέση με τον πραγματικό και φιλμικό χρόνο. Η ανακάλυψη του ενόχου και η εξιχνίαση του μυστηρίου επιβεβαιώνουν το ανεξέλικτο «στάτους» των χαρακτήρων και των σχέσεων του φιλμικού μικρόκοσμου που εγκαθιδρύει το αστυνομικό φιλμ, καθώς και την απουσία του χρόνου ως προσδιοριστικού και εξελικτικού παράγοντα.
Στο φιλμ νουάρ ο φιλμικός χρόνος καταγράφει το σημείο ρήξης των ηρώων με την τυπική μικροαστική ζωή τους, καθώς παρασύρονται σε ένα εγκληματικό παιχνίδι, ανατρέποντας συνήθειες και κατακτήσεις μιας ολόκληρης ζωής.
Αν ο φιλμικός χρόνος στο χώρο του αστυνομικού φιλμ ταυτίζεται με τον απαραίτητο χρόνο για τη διαλεύκανση του εγκλήματος, στο φιλμ νουάρ καταγράφεται ως ο χρόνος που απαιτείται για να εξελιχτεί ο μικροαστός υπάλληλος σε επικίνδυνο δολοφόνο, οι φιλήσυχες νοικοκυρές σε «μοιραίες» γυναίκες.
Στο φιλμ νουάρ οι ήρωες δεν εισάγονται ως δολοφόνοι, δημιουργούνται στη χρονική διάρκεια του φιλμ. Η κλασική φιγούρα του ευτραφή συνταξιούχου Ηρακλή Πουαρό συνιστά τον τυπικό ντετέκτιβ, τόσο στην εγγλέζικη αστυνομική νουβέλα, όσο και στο αστυνομικό φιλμ. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι αναμφισβήτητα ο «τρόπος» που ερευνά τα και τελικά επιλύει το μυστήριο. Ένας τρόπος που συνίσταται αποκλειστικά και μόνο σε μια πολύπλοκη, σχεδόν λαβυρινθώδη διανοητική εργασία. Βυθισμένος σε μια πολυθρόνα, ανασυνθέτει τα γεγονότα με εξαιρετική αυτοπεποίθηση και διαμέσου μιας συστηματικής «λογικής» επεξεργασίας των δεδομένων ανακαλύπτει τη μοιραία αντίφαση και οδηγείται στο δολοφόνο.
Αντίθετα, για τον Φίλιπ Μάρλοου, τον τυπικό «σκληροτράχηλο ντετέκτιβ» του φιλμ νουάρ που ζει σε έναν βίαιο κόσμο, η κάθε υπόθεση είναι ένας διαρκής κίνδυνος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να διακινδυνέψει ο ίδιος χρησιμοποιώντας τις γροθιές του και το πιστόλι του . Οι αμφιβολίες και τα προσωπικά του τραύματα τεκμηριώνουν την ουσιαστική «συμμετοχή του» στο δράμα.

Η αφήγηση: Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι δομημένο πάνω σε μια αυστηρή λογική. Ό, τι και να γίνει , όσο ετερόκλητα και παράλογα κι αν είναι εκ πρώτης όψεως τα γεγονότα και οι χαρακτήρες, στο τέλος όλα θα πρέπει να βρουν μια λογική ερμηνεία, ένα αδιόρατο νήμα θα πρέπει να συνδέσει και επεξηγήσει τα πάντα. Ο συγγραφέας δικαιούται να κάνει τους πιο τολμηρούς ακροβατισμούς , αλλά πάντα με τη συμβατική «υποχρέωση» να αποδείξει, στο τέλος, την ισχυρή και αναντίρρητη συνέχεια των γεγονότων.
Το τυπικό αστυνομικό φιλμ μυστηρίου, βασισμένο στα μυθιστορήματα του Κόναν Ντόιλ, της Αγκάθα Κρίστι, του Ζ. Σιμενόν, είναι βασισμένο κυρίως σε αυτήν την αρχή, της λογικής. Έτσι η αφήγησή του είναι αναπόφευκτα γραμμική, παρατακτική, χωρίς πειραματισμούς στη «φόρμα». Τα ευρήματα παραμένουν εξεζητημένα και ο ντετέκτιβ θυμίζει εντομολόγο στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει το θεατή.
Στο φιλμ νουάρ οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές, το κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι η λογική, αλλά το πάθος και η αίσθηση της απόγνωσης. Η αφήγηση, αισθηματική, συγκοπτόμενη, ασυνεχής, προσδιορίζει την ατμόσφαιρα που αρμόζει στα πρόσωπα και στα γεγονότα.
Το έγκλημα στο χώρο του φιλμ νουάρ δε συνδυάζεται, συνήθως, με το αστυνομικό μυστήριο και γίνεται από ανθρώπους με έντονα πάθη. Η «γραφή» παράλληλα παίρνει κάτι από τη βία του κόσμου που περιγράφει. Αν στο τυπικό αστυνομικό το «ζητούμενο» είναι η ολοκλήρωση ενός «στόρι», στο φιλμ νουάρ το ζητούμενο είναι η κινηματογραφική αφήγηση.


Η γυναίκα: Η παρουσία της στο χώρο του αστυνομικού φιλμ είναι ασήμαντη, περιορίζεται κάπου στο background της υπόθεσης, συνήθως είναι κάποια από τους υπόπτους, ή αποτελεί μια γραφική φιγούρα, ένα ιντερμέδιο στην κύρια αφήγηση. Η έλλειψη του ερωτισμού είναι συστατικό στοιχείο και φθάνει ως την απαγόρευση.
Αντίθετα, η γυναικεία φιγούρα στο φιλμ νουάρ ανάγεται σε θεμελιακό λίθο για τη δόμησή του. Έχοντας ένα ερωτικό και συνάμα καταστροφικό προφίλ, που δεν έχει προηγούμενο στο χώρο του κινηματογράφου, ανάγεται σε φιγούρα μυθική καθιερώνοντας τον τύπο της μοιραίας γυναίκας (femme fatale).


Η φύση: Η φύση στο αστυνομικό φιλμ είναι αδιάφορη και πολλές φορές ανύπαρκτη. Αντίθετα στο φιλμ νουάρ διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο. Η νύχτα, η βροχή, η ομίχλη, ή ακόμα και η κάψα επανέρχονται τυραννικά, υπογραμμίζοντας τον απροσδιόριστο κίνδυνο και την έξαψη του πάθους δημιουργώντας τη δραματική ατμόσφαιρα. Η φύση στο φιλμ νουάρ συμμετέχει στη δράση και πολλές φορές είναι το ίδιο «ένοχη» όπως και οι ήρωές του.


Η πόλη: Το ντεκόρ του εγκλήματος στο αστυνομικό φιλμ είναι το αστικό σπίτι, πράγμα που δεν είναι περιοριστικό για το είδος, στο βαθμό που αποτελεί ένα παιχνίδι λογικής. Για το φιλμ νουάρ, όμως, η «έξοδος» στην πόλη είναι αναπόφευκτη, αφού ο υπόκόσμος, που αποτελεί τον «εργολάβο» του εγκλήματος, δεν μπορεί να «χωρέσει» στα όρια ενός δωματίου. Η επιλογή, όμως, της πόλης για το φιλμ νουάρ ξεπερνάει τη σημασία του ντεκόρ, αποκτά τις διαστάσεις μιας ιδεολογικής επιλογής, στο βαθμό που στην πόλη αντανακλώνται όλοι οι πολιτιστικοί, πολιτικοί και οικονομικοί όροι, που την έχουν διαμορφώσει.


Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:Για να επιστρέψουμε, όμως, στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φιλμ νουάρ, δηλαδή τους κοινούς άξονες που διατρέχουν όλες τις ταινίες του είδους κάνοντάς τες να ξεχωρίζουν, πρέπει να πούμε ότι αυτά είναι προφανή και άμεσα. Έτσι η ταινία εκτυλίσσεται πάντα στη σύγχρονη εποχή, συνήθως σε κάποια πόλη της Αμερικής, σπανιότερα σε ένα εξωτικό μέρος. Οι ήρωές της είναι Αμερικανοί και στα σενάρια εξοστρακίζεται το φανταστικό, αφού δεν υπάρχουν ασυνήθιστα περιστατικά και η μεταφυσική με την τρέχουσα έννοια απουσιάζει ολοκληρωτικά.
Υπάρχει ένα σταθερό στιλ, το οποίο συνίσταται σε επαναλαμβανόμενα αφηγηματικά μοτίβα, σε μια ενιαία αισθητική κινηματογράφησης και σε συναισθηματικές χαρακτηρολογικές καταστάσεις. Επιστρατεύονται όλες οι ηθικές και φιλοσοφικές αξίες της κουλτούρας της εποχής. Κάποιες έννοιες, όπως η μονομανία, η κλειστοφοβία, η παράκρουση, η αποξένωση κ. α., είναι ευδιάκριτες στα σενάρια των περισσότερων ταινιών, όπου αντικατοπτρίζονται διάφορα φιλοσοφικά κινήματα και επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής, όπως ο υπαρξισμός ή ο φροϋδισμός. Η μυθοπλασία στηρίζεται στον απελπισμένο αγώνα την επίτευξη του αμερικάνικου ονείρου, που συνοψίζεται σε δύο λέξεις: πάθος για έρωτα και χρήματα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών χαρακτηρίζεται και από κάποια αισθητική ακεραιότητα και από μορφολογική συνοχή, ώστε το φιλμ νουάρ να κατέχει μια μοναδική θέση στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου.
Μπορούμε να πούμε ότι αυτό που ορίζεται σαν «κύκλος νουάρ» είναι ένα σύνολο ταινιών, που όχι μόνο παρουσιάζουν μια ομοιόμορφη εικόνα της Αμερικής, αλλά το κάνουν και με έναν τρόπο που ξεπερνάει τις επιδράσεις κάποιας σχολής ή κάποιου είδους.
Το φιλμ νουάρ δεν αποτελεί μετάφραση μιας παράδοσης στη γλώσσα του κινηματογράφου. Είναι ένα αυτοτελές δημιούργημα της αμερικανικής κουλτούρας στο χώρο του σινεμά. Με δύο λόγια, είναι το μοναδικό παράδειγμα, μαζί με το γουέστερν, ενός τελείως αμερικάνικου στιλ στο χώρο της κινηματογραφικής δημιουργίας.

(Στάθης Βαλούκος, Βασίλης Σπηλιόπουλος από το βιβλίο τους "Φίλμ Νουαρ")

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

The Maltese Falcon (1941)(Τζών Χιούστον): Το σκηνοθετικό ντεπούτο του Τζόν Χιούστον βασισμένο στο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ντάσιελ Χάμμετ, είναι μία ατμοσφαιρική, αριστουργηματική ταινία που έθεσε τις βάσεις του φιλμ - νουάρ. Ενδιαφέρουσα πλοκή, πανέξυπνοι διάλογοι, ατμοσφαιρικός και κλειστοφοβικός φωτισμός, ευρηματικό ντεκουπάζ και σκηνοθεσία (με τα πρόσωπα να καλύπτουν τη μισή οθόνη, ενώ γίνονται κοντινά πλάνα σε χαρακτήρες που ακούνε αντί σ'εκείνους που μιλάνε), ταυτόχρονα ένα συναρπαστικό θρίλερ και μια εκπληκτική ανάλυση της απληστίας, της εξαπάτησης και της παράνοιας. Όπως γράφτηκε κάπου το "Γεράκι της Μάλτας" "είναι η τελευταία λέξη στον τρόπο δημιουργίας θρίλερ, το όνειρο κάθε σκηνοθέτη".


Double Indemnity (1944)(Μπίλι Γουάϊλντερ): Η ταινία προβλήθηκε στην Ελλάδα επίσης ως "Με διπλή ταυτότητα" (λόγω παρανόησης των λέξεων indemnity και identity) και θεωρείται το αρχέτυπο φιλμ - νουάρ. Με συνεχή φλας - μπακ - συνηθισμένη αφηγηματική τεχνική για ταινία του είδους και της εποχής - αφηγείται την ιστορία ενός ασφαλιστή που σαγηνεύεται από μία αισθησιακή γυναίκα και συμφωνεί να σκοτώσουν τον πάμπλουτο σύζυγό της για να καρπωθούν την μεγάλη ασφάλεια ζωής του. Εξαιρετικές ερμηνείες, ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, πολύ καλό σενάριο.



Touch of Evil(1958)(Όρσον Ουέλς): Η ιδιοφυία του Όρσον Ουέλς έλαμψε και πάλι: ο Ουέλς πήρε ένα πεζό σενάριο ταινίας δεύτερης διαλογής και το μετέτρεψε σε ένα ποίημα μπαρόκ φαντασίας, μια κοφτερή διατριβή πάνω στο νόμο. Είναι μια ιστορία με δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό, μέσα από μια μπαρόκ στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, που αποτελεί το ύψιστο παράδειγμα σκηνοθετικής μαεστρίας. "Το εναρκτήριο πλάνο - σεκάνς είναι το εντυπωσιακότερο στην ιστορία του σινεμά, έστω και αν σκηνοθέτες σαν τον Σκορτσέζε, τον Ντε Πάλμα, ή τον Άλτμαν προσπάθησαν να κάνουν κάτι παρόμοιο, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να μεταδώσουν τη μεγαλειώδη αίσθηση που δίνει η εναρκτήρια σεκάνς αυτής της ταινίας".


Citizen Kane (1941)(Όρσον Ουέλς): Μία ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για πολλούς η καλύτερη απ'όλες. Θεματικά, η ταινία υπογραμμίζει όσο λίγες άλλες ταινίες, τη διαβρωτική φύση της εξουσίας, αφηγούμενη ουσιαστικά την ζωή του Ρούντολφ Χίρστ, μεγιστάνα του τύπου ( ένα γνήσιο σύμβολο του καπιταλισμού), ο οποίος εξοργίστηκε από την ταινία πράγμα που συνέβαλε στην εμπορική της αποτυχία και στα προβλήματα που συνάντησε αργότερα, η σταδιοδρομία του Ουέλς. Για πρώτη φορά γίνεται εδώ συστηματική χρήση του "βάθους πεδίου" του "πλάνου σεκάνς" και της αξονικής σκηνοθεσίας (αν και είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τους Ρενουάρ, Γουάϊλερ), ενώ η δομή της αφήγησης είναι πρωτότυπη, όπως εξάλλου και οι γωνίες λήψης της κάμερας (χρήση λήψεων από χαμηλή θέση). Αν και δεν ξεφεύγει συνολικά από τα πλαίσια του κλασικού κινηματογράφου, ο "Πολίτης Κέιν" βρίθει από νεωτερισμούς που θα επηρεάσουν αποφασιστικά την αισθητική πολλών μεταγενέστερων ταινιών.


M (1931)(Φριτς Λάνγκ): Η αγαπημένη ταινία του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη που του πρόσφερε την ελευθερία να επιδοδεί σε κοινωνική κριτική, με την ιστορία του ψυχωτικού υπέρβαρου, που δεν μπορεί να κατανικήσει την τάση του να σκοτώνει παιδιά (ο πρώτος serial killer στην ιστορία του σινεμά), ερμηνευμένος συγκλονιστικά από τον Πίτερ Λόρε. Για λόγους αυθεντικότητας ο Λάνγκ - που είχε αναμιχθεί με τον υπόκοσμο - χρησιμοποίησε πραγματικούς κακοποιούς στο φιλμ και έμεινε χωρίς κομπάρσους, επειδή τουλάχιστον 20 από αυτούς συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ο Λάνγκ ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι αντίθετα από το θέατρο, ο ομιλών κινηματογράφος δεν ήταν υποχρεωμένος σε μια ευθύγραμμη αφήγηση των γεγονότων. Έτσι δημιούργησε μεγαλοφυείς αντιθέσεις στην εικόνα και τον ήχο, με πολλά οφ (παροιμοιώδης παραμένει ο τρόπος που μας γνωστοποιείται η παρουσία του δολοφόνου με το χαρακτηριστικό off ήχο του σφυρίγματός του).


The Third Man (1949)(Κάρολ Ρίντ): Μία από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά, σε σενάριο του Γκράχαμ Γκριν, με πολύ ευρηματική σκηνοθεσία, υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία και μουσική, παραδειγματική αξιοποίηση των φυσικών ντεκόρ (η Βιέννη) για την δημιουργία ατμόσφαιρας και αξέχαστες ερμηνείες από ένα σύνολο εξαιρετικά ταλαντούχων ηθοποιών (ανάμεσά τους ο Όρσον Ουέλς που δημιουργεί ένα κλασικό πρότυπο κακοποιού). Ένα θαυμάσιο μίγμα πολιτικού θρίλερ, περίεργου ρομάντζου, γοτθικού μυστηρίου και φιλμ - νουάρ, με αρκετές αξέχαστες στιγμές, όπως αυτή που ο Κότεν καθοδηγείται στη Βιέννη από ένα βρέφος με αγγελικό πρόσωπο, το μοχθηρό χαμόγελο του Ουέλς στο σκοτεινό κατώφλι, τα δάχτυλα που προβάλλουν από τη σχάρα του υπονόμου και η τελευταία σκηνή όπου ο Κότεν περιμένει στο μονοπάτι του νεκροταφείου, μια σκηνή που ανέτρεψε όλες τις προσδοκίες του κοινού για ένα ευχάριστο τέλος.


Laura (1944)(Ότο Πρέμινγκερ): Ένα έξοχο φιλμ - νουάρ, πλημμυρισμένο από φρουδικές σηματοδοτήσεις, πάνω στο απόλυτο φετίχ να ερωτευτείς ένα "αντίγραφο", μια "νεκρή", παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ένα κόσμο που ο καθένας κάτι έχει να κρύψει κι είναι κάπου μπλεγμένος. Ο τρόπος που σκιαγραφούνται οι χαρακτήρες είναι υποδειγματικός, ενώ εντυπωσιάζει με την παρουσία της η Τζίν Τίρνεϊ.








Rebecca (1940)(Άλφρεντ Χίτσκοκ): Η πρώτη ταινία που γύρισε ο Χίτσκοκ στην Αμερική (μετά την φυγή του από την Αγγλία) και η μοναδική στην καριέρα του που βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ταινίας (!). Βασισμένη σε ένα σχεδόν Βικτωριανό μυθιστόρημα της Δάφνης Ντε Μοριέ, ο Χίτσκοκ έφτιαξε μια υποβλητική ατμόσφαιρα μυστυρίου, στα όρια του φανταστικού (το φάντασμα της νεκρής Ρεβέκας που πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες), με τα βασικά στοιχεία της φύσης να ανοίγουν και να κλείνουν την ιστορία (η ομίχλη της εναρκτήριας σεκάνς, η βροχή που υποδέχεται τον ερχομό της ηρωίδας, ο πνιγμός της Ρεβέκας, η φωτιά που θα κάψει τον πύργο). Είναι πάντως η μοναδική ίσως ταινία του μέτρ, από την οποία απουσιάζει παντελώς το γνώριμο χιούμορ του (κατ'εντολή του παραγωγού του Ντέηβιντ Ο' Σέλζνικ, μιας πανίσχυρης προσωπικότητας του Χόλιγουντ).


Shadow of a Doubt (1943)(Άλφρεντ Χίτσκοκ): Η ταινία που ο Χίτσκοκ ανέφερε ως την αγαπημένη του. Αφηγείται την ιστορία του Τσάρλι, ενός δολοφόνου πλούσιων γυναικών, που έρχεται να μείνει στο σπίτι της αδελφή του σε μια επαρχιακή πόλη και ασκεί μια περίεργη έλξη στην ανιψιά του. Πέρα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάπτυξη του οιδιπόδειου συμπλέγματος (οι σχέσεις θείου - ανιψιάς) και τις ενοχές που συνοδεύουν μια έφηφο καθώς ανακαλύπτει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η ταινία εντυπωσιάζει για την παραστατικότητα με την οποία καταγράφει την ατμόσφαιρα και το μικρόκοσμο μιας αμερικάνικης επαρχιακής κωμόπολης. Σε σημείο μάλιστα που έκανε πολλούς κριτικούς να μιλήσουν για το πρώτο ρεαλιστικό έργο στη φιλμογραφία του Χίτσκοκ.


The Big Sleep (1946)(Χάουαρντ Χόκς): Το "Πάθος και αίμα" (ή "Μεγάλος ύπνος"), είναι ένα από τα πιο συμπαγή και συγκροτημένα φιλμ -νουάρ με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο ρόλο του ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου (μυθιστορηματικός ήρωας του Ρέϊμοντ Τσάντλερ), ο οποίος προσλαμβάνεται για να προστατεύσει την κόρη ενός στρατηγού, ερωτεύεται την αδερφή της και μπλέκει σε μια υπόθεση δολοφονίας. Αν και η λαβυρινθώδης αφήγηση ίσως μπερδέψει κάποιους, η ταινία εντυπωσιάζει για τη υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία, την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, τους έξοχους διαλόγους με τα σεξουαλικά υπονοούμενα, τους διπρόσωπους χαρακτήρες, τον ρυθμό, την ζωντάνια, μα πάνω απ'όλα για την μαγευτική παρουσία του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ.


Notorious (1946)(Άλφρεντ Χίτσκοκ): Μία υπέροχη ερωτική ιστορία κατασκοπίας, από τις καλύτερες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. "Αυτό που κάνει την ταινία εξαιρετικά αποτελεσματική είναι η ισορροπία τρόμου που στήνει ο Χίτσκοκ, σύμφωνα με την οποία το "οικείο", παίρνει διαστάσεις απειλητικού αντικειμένου: το σπίτι που μένει η Μπέργκμαν, ο ερωτευμένος σύζυγός της, ένα φλιτζάνι καφέ, ένα μπουκάλι κρασί, στοιχεία δηλαδή ενός φαινομενικά καθησυχαστικού οικογενειακού περιβάλλοντος, αποδεικνύονται φορείς θανατηφόρας απειλής" (Μ. Ακτσόγλου). Πρόκειται επίσης για μια μεγαλειώδη ιστορία αγάπης (όπου ο κίνδυνος ελλοχεύει και αναστέλλει την εκπλήρωση του πόθου των δύο πρωταγωνιστών) με το μεγαλύτερης διάρκειας κοντινό πλάνο φιλιού και με ένα πλάνο - σεκάνς που αρχίζει με τη γενική εικόνα ενός πάρτι στο σπίτι του Κλοντ Ρέϊνς και τελειώνει με το γκρο πλάνο του χεριού της Μπέργκμαν που κρατά ένα κλειδί, το οποίο αποτελεί πλέον κομμάτι ανθολογίας για την σκηνοθετική του αρτιότητα.


Sunset Boulevard (1950)(Μπίλι Γουάϊλντερ): Ένα από τα πιο δηκτικά και πικρόχολα σχόλια του Χόλιγουντ πάνω στον ίδιο του το μύθο, η "Λεωφόρος της Δύσης", ξετυλίγεται από ένα νεκρό (!) που επιπλέει σε μια πισίνα του Μπέβερλι Χίλς. Συνδυασμός μελοδράματος, μαύρης κωμωδίας και φιλμ νουάρ, είναι μια ταινία αξιόλογη σε όλα τα επίπεδα: το σενάριο είναι έξυπνο (απέσπασε Όσκαρ), οι ερμηνείες από την Σβάνσον και τον μεγάλο σκηνοθέτη φον Στροχάϊμ στο ρόλο του αφοσιωμένου υπηρέτη της εκπληκτικές, η σκηνοθεσία εκφραστική. Εντύπωση προκαλούν οι στιγμιαίες εμφανίσεις των θρύλων του σινεμά Σεσίλ Ντε Μίλ και Μπάστερ Κίτον. Πολύ χαρακτηριστική η τελευταία σκηνή της ταινίας όπου η Νόρμα θαυμάσια μέσα στην τρέλα της φωνάζει στους δημοσιογράφους και τους αστυνομικούς που έρχονται να τη συλλάβουν, "Εγώ είμαι μεγάλη, ο κινηματογράφος μίκρυνε", ενώ η κάμερα από το αρχικό κοντινό πλάνο αρχίζει σιγά - σιγά να απομακρύνεται, τονίζοντας την απομόνωσή της στην τρέλα και την μετατροπή της σε βορά των δημοσιογράφων.


Vertigo (1958) (Άλφρεντ Χίτσκοκ): Το πιο πυκνό, παράξενο, υποβλητικό έργο της καριέρας του Χίτσκοκ και για ορισμένους η πιο ωραία ταινία που έγινε ποτέ (μια έρευνα μεταξύ Γάλλων κριτικών τοποθέτησε την ταινία δεύτερη, μετά τον "Πολίτη Κέιν", στο ερώτημα ποια ήταν η καλύτερη ταινία όλων των εποχών). Έργο τέλειας συμμετρίας και παραδοξότητας, που συν τοις άλλοις "τσαλακώνει" και την εικόνα του "καλού παιδιού" του Χόλιγουντ, Τζέιμς Στιούαρτ, παρουσιάζοντάς τον σαν έναν αναξιόπιστο ασταθή ήρωα, με σεξουαλικές ψυχώσεις και τάση νεκροφιλίας. "Προσεγγίζοντας τα λεπτά όρια ανάμεσα στο φαίνεσθαι και στο είναι, ο Χίτσκοκ μας παρασύρει σε μια άκρως ρομαντική ιστορία νοσηρού, αλλά τρελού έρωτα, γεμάτη από φαντάσματα, ψεύτικους νεκρούς, γυναίκες - ομοιώματα κι ερωτευμένους άνδρες, οι οποίοι αν και ασκούν το επάγγελμα του ντετέκτιβ, αδυνατούν να ερμηνεύσουν τα σημάδια της πραγματικότητας" (Μ. Ακτσόγλου). Έξοχη η μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν, όπως και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Για πρώτη φορά γίνεται εδώ η χρήση μιας τεχνικής (τράβελλινγκ πίσω με ταυτόχρονο ζουμ μπροστά) που αργότερα θα μιμηθούν πολλοί σκηνοθέτες.


The Night of the Hunter (1955)(Τσαρλ Λότον): Η μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του σπουδαίου ηθοποιού Τσαρλς Λότον είναι μία από τις πιο όμορφες αμερικάνικες ταινίες που έγιναν ποτέ, μία παράδοξη επιμιξία τρόμου, χιούμορ και θρησκευτικών προεκτάσεων, ενώ η στιγμή που η βάρκα με τα αποκοιμισμένα παιδιά σκαλώνει στην όχθη κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ζώων, πτηνών και ερπετών, είναι ίσως η πιο όμορφη απ'όλες. Η ερμηνεία του Ρόμπερτ Μίτσαμ στο ρόλο του ψυχοπαθούς δολοφόνου ιερέα Χάρι Πάουελ, με τις λέξεις Love και Hate γραμμένες στα δάκτυλά του παραμένει αξέχαστη, όπως και η φωτογραφία του Στάνλεϊ Κορτέζ. Μια τρομακτική ιστορία χαμένης αθωότητας, που γίνεται ακόμα πιο καταθλιπτική επειδή βγαίνει μέσα από τα μάτια δύο παιδιών. Τα γεμάτα σκιές εσωτερικά του Λότον και τα παραμθένια τοπία, χαρίζουν στην ταινία μια σχεδόν ονειρική ποιότητα.


The Manchurian Candidate (1962) Τζον Φρανκεχάιμερ): Το φιλμ αποδεικνύει τις δημιουργικές ικανότητες του σκηνοθέτη Τζον Φρανκεχάιμερ στην καταγραφή ενός καταιγιστικού, συναρπαστικού θρίλερ. Ο λοχαγός του πολέμου της Κορέας προσπαθεί να εντοπίσει την αιτία των βασανιστικών εφιαλτών του και να εμποδίσει τους κομμουνιστές να χρησιμοποιήσουν σαν δολοφόνο τον πρώην στρατιώτη Ρέιμοντ Σόου, που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου. Η ταινία δεν είναι ένα συνηθισμένο έργο κατασκοπίας. Αποσύρθηκε για 20 χρόνια, λόγω των ομοιοτήτων με την περίπτωση της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι και αποτελεί μια καυστική κριτική και των δύο πλευρών του πολιτικού φάσματος, τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς. Ο Φρανκ Σινάτρα στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι πραγματικά εντυπωσιακός, ενώ για την ταινία δήλωσε πως είναι χωρίς αμφιβολία, η καλύτερη ταινία που γύρισε ποτέ. Αν και προϊόν της ταραγμένης εποχής της, η ταινία δεν χάνει την γοητεία της ακόμα και σήμερα. Είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα πολιτικά θρίλερ στην ιστορία του σινεμά.


Chinatown (1974)(Ρομάν Πολάνσκι): Μία από τις αρτιότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά, το αποκορύφωμα της δουλειάς του Πολάνσκι και ένα από τα καλύτερα σενάρια του κλασικού κινηματογράφου (βραβευμένο με Όσκαρ), κυρίως λόγω της πολυεπίπεδης αναφοράς του (ξεκινά σαν ένα τυπικό φιλμ - νουάρ και καταλήγει σε μια τεράστια πολιτικοοικονομική σκευωρία, με φόντο πίσω της μια ιστορία αιμομιξίας) και του συνεχώς ανανεούμενου μυστηρίου, στην ιστορία του. Η ταινία παρακολουθεί τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Τζέικ, μπλεγμένο στον απατηλό ιστό μιας μοιραίας γυναίκας και του τερατώδους πανίσχυρου πατέρα της και κινείται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Η αφήγηση είναι λαβυρινθοειδής και φαινομενικά ακολουθεί μια γραμμική πορεία, αλλά κάθε επίλυση ενός αρχικού μυστηρίου, ανοίγει ένα νέο και η αφήγηση ακολουθεί πάλι μια άγνωστη κατεύθυνση, κρατώντας έτσι αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Η τοποθέτηση της δράσης στα 1937 δεν είναι τυχαία, αλλά έχει τεράστια ιδεολογική σημασία, αφού αυτή είναι η χρονιά που η Αμερική μπαίνει σ'ένα νέο καπιταλιστικό στάδιο συγκεντρωτικής οικονομίας, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται οι σύγχρονοι μεγιστάνες του κεφαλαίου, που σαν τον βιβλικό και απειλητικό Νώε Κρος της ταινίας, εξουσιάζουν πλήρως όχι μόνο τη γη, αλλά και τη δικαιοσύνη και τη δημόσια διοίκηση.


Blade Runner (1982)(Ρίντλεϊ Σκοτ): Μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έγιναν ποτέ, με σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Φίλιπ Ντικ "Τα ρομπότ ονειρεύονται ηλεκτρικά πρόβατα;" Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Χάρισον Φορντ παίζει έναν πικρόχολο πρώην μπάτσο, που πείθεται να εντοπίσει και να καταστρέψει τα τέσσερα θανατηφόρα ρομπότ που απέδρασαν από διαστημική αποικία, για να εκδικηθούν τους ανθρώπους στη Γη. Τοποθετημένο σε ένα έξοχα σχεδιασμένο μέλλον (νέον, γιγαντοκατασκευές, έντονα γιαπωνέζικα έθνικ), το έργο του Σκοτ διαθέτει ατμόσφαιρα και αισθήματα, στιλ και ερμηνείες, εμβρίθεια και δράση. Η τεχνοτροπία είναι αυτήν του φιλμ νουάρ της δεκαετίας του '40, παρουσιάζοντας έναν άνθρωπο μόνο, σε ένα σκοτεινό, μοναχικό, αρνητικό κόσμο, που αδυνατεί να ελέγξει. Η ταινία έγινε δεκτή με ψυχρότητα στην πρώτη προβολή της, αλλά στη συνέχεια απέκτησε διαστάσεις καλτ φιλμ σε όλη τη δεκαετία του '80 και όταν ο Σκοτ παρουσίασε τη δική του εκδοχή το 1992, κριτικοί και κοινό το θεώρησαν αριστούργημα. Οι διαφορές με το πρωτότυπο δεν είναι μεγάλες, αλλά ο Σκοτ πρόσθεσε καινούρια μουσική και ένα πιο σκοτεινό και ικανοποιητικό τέλος.